ÇİÇEK KOKLAMAYI UNUTTUK

İnsan, insanlık adına ne varsa giderek daha fazlasını unutuyor. 

Artık insanlar gerçek çiçeklere dokunmayı bırakıp, tenekeden ve tülle süslenmiş sahte çiçekler veriyor sevdiklerine. Kurutulmuş çiçekler, yapay çiçekler, şimdi de bu çiçekler. Doğanın kokusununu, canlılığını barındırmayan çiçekler. İnsanın doğayla bağı da giderek kopuyor. 

Sahi insan neleri unutuyor, çiçeği mi unutmaz. Eskiden aile, anne ve babayla geçirilen zaman değerliydi. Şimdi insanlar anne babalarını bile unutuyor, ellerinde cep telefonları olmasına rağmen aramıyor bile. Onların ellerini tutmanın sıcaklığını, birlikte yaşamanın huzurunu geride bırakıyorlar. 

Dost kavramı siliniyor. Dostlar birer birer siliniyor; yerini çıkar ilişkileri alıyor. Artık dostluklar değil, fayda ve menfaatler hüküm sürüyor. Kim çıkarına uygunsa, kendisine menfaat sağlayacaksa onunla ilişki kuruyor. 

Kendi yaptığı yemeği yemek yerine fast food yiyor insan. Saatlerce uğraşıp emekle hazırladığı bir yemeğin tadını çıkarmak yerine, hızla tüketilen, hazır paketlenmiş yiyeceklere yöneliyor. 

Sevmeyi unutuyor insan. Sevgiyi unutuyor; eskiden duygularla kurulan ilişkiler, şimdi çıkar hesaplarına dayalı hale geldi.

Doğanın içinde yaşamanın ne demek olduğunu zaten çoktan unuttu insanoğlu. Toprağa basmayı, gökyüzünü izlemeyi, ağaçların arasında huzur bulmayı bıraktı. 

Beton binaların arasında kendisine dizi ve filmlerle bir hayal evreni kurdu çoktan. 

Çiçek koklamayı bile unutmamız an meselesi. Her şey yapaylaşırken, insanlık da yapaylaşıyor kendini unutuyor. Çiçek koklamayı unuttuğu gibi. Sahi ne zaman çiçek kokladınız? 

Bu gidişle geriye ne kalacak?