Şehirler ve Bir Avuç Gökyüzü

Şehir binalardan, hızla geçen arabalardan ve hızla koşuşturan insanlardan ibarettir.

Gökyüzüne baksanız da payınıza düşen bir avuç dolusudur sadece. 

Ayı görmek sadece binaların izin verdiği kadardır. 

Sıkışırsınız bir avuç gökyüzüne. Ay kaybolur. Güneş kaybolur.

Dükkanlar dizilir yan yana, tabelalar birbiri üstüne. Vitrinler..

İnsanlar geçer hızla, arabalar geçer hızla, her biri kendi telaşında kaybolur.

Duvar yazıları çığlık çalar sessizliğe, unutulmuş duygular taşlarda yankılanır.

Çöp toplayanlar şehrin yükünü taşır omuzlarında.

Ve siz…

bu kalabalığın, bu gürültünün içinde

bir anlığına bile olsa

kaybolan gökyüzünü ararsınız.

Bir avuç mavi.

Bir parça sessizlik.