KÖY KAHVELERİNİN SUSKUNLUĞU

BİR ZAMANLAR ÇAYLARIN DEMLENDİĞİ SİYASET SOHBETİNİN "ORTA ŞEKERLİ" YAPILDIĞI YERLER

Mahalle kahveleri...Köy kahveleri... Bir zamanların vazgeçilmez durağı, o eski, dumanlı havasını aramasak da sohbetlerle gelenlerin içini ısıttığı, çayın adeta kokusunun tahta sandalyelere sindiği yerler. 

Artık o eski kahvelerin çoğu tek tek kapanıyor; kırsal boşaldıkça, köylerin sessizliği kahvelere de vuruyor. Göçle azalan insan sayısı, köy kahvelerinin kapısını kilitliyor, açık kalanlarda ise o eski coşku, o sıcak sohbetler yok. Çay ne eski çay, ne sohbetler o eski derinliğinde. İnsanlar yine buluşuyor ama herkes artık 'orta şekerli' olmuş sanki, yarım ağızla gülümsüyor, sessizce oturuyor.

ÜCRETSİZ SOSYALLEŞME YOK

Kahveye gitmek, bir çay içip iki laf etmek bile lüks oldu yaşlı emekliler için. Onlar şimdi parklarda, belediye otobüslerinde, her neresi ücretsizse orada sosyalleşmeye çalışıyor. Oysa bir zamanlar, tahta sandalyeye kurulup kömürde demlenen çayı yudumlamak ayrı bir keyifti onlar için. Ama ne tahta sandalyeler kaldı, ne de kömürde pişen çaylar… Çay-Kur'un çayları bile yok artık, tıpkı köy kahveleri gibi…

Köy kahvelerinde, geçmişin izleri silinirken,  ayakta kalmaya çalışıyor ama onlar da tıpkı yaşlı insanlar gibi günden güne tükeniyor.