HOMO BİP BİP 

HOMURTULAR VE KÜFÜRLERLE İLETİŞİM KURUYORUZ

50 KELİMEYLE DÜNYAYI KURMAK: "AYNEENNN KANKAA"

NEVİN BİLGİN 

İşte, sokakta, kafede, otobüste, dolmuşta, televizyon programlarında, sosyal medyada, radyoda, evinize dönün. Salona geçin. Televizyonu açın. Aile bireylerinden biri “ne var yaa” desin, diğeri “off yeter be” diye cevap versin. 

İşte yeni Türk tipi gündelik iletişimin özeti. 

Sonra haberleri açın: sokak röportajında biri “her şey pahalı abi” diyor, diğeri “yaşamıyoruz ki, sürünüyoruz”. 

Sonra biri de küfür ediyor ama bip’le sansürlenmiş. Bip’in yerini tahmin etmekte zorlanmıyoruz çünkü aynı 50 kelimeyi zaten hepimiz ezbere biliyoruz.

Dilimize bakarsak; 

Yazım dilinin yanı sıra terimler, yer adları, isimlerin yanı sıra bölgesel ağızlarda ve kay- naklardan gelen sözcükleri ve deyimleri kapsayan, kısaca Türk diline dair hazineyi içeren Büyük Türkçe Sözlük için ise tüm söz varlığı 616.767 olarak belirlenmiş

Ama sokakta, evde, televizyonda, sosyal medyada dolaşan dil sanki 50 kelimeye düşürülmüş. Bunların da 25’i bağırma kalıpları, 15’i küfür, 5’i "kanka, aynen, harbi mi, yanii, şey" gibi joker kelimeler. Geriye kalan 5 kelimeyle de toplumca “iletişim kuruyoruz.” 

Yani homurtular eşliğinde anlaşıyoruz. Anlaşamıyoruz, didişiyoruz, çatışıyoruz. Kavga ediyoruz. 

Modern Türkçe artık bir müzik aleti gibi: az nota, bol ses. Konuşma değil, düdüklü tencere sesi gibi bir şey. Buhar çıkıyor ama yemeğin ne zaman pişeceği belli değil.

Asıl trajikomik olan ise şu: Hepimiz bu 50 kelimelik iletişimle derdimizi anlatabileceğimizi sanıyoruz. Oysa çoğu zaman, “tam olarak ne dediğini” değil, “ne hissettiğini” bile anlamıyoruz. Yani bu bir konuşma değil, kabaca bir sinyal gönderme işi. 

Homo Sapiens değiliz artık, Homo Bip-Bip’iz.

Peki çözüm? Belki biraz daha kelime öğrenmek, biraz daha az bağırmak, biraz daha çok dinlemek. Ama şimdilik, “aynen kanka” deyip geçiyoruz.

Çünkü her şeyin cevabı zaten o iki kelimede saklı: Aynen kanka.