EGE'NİN RUHUNU ÇALDILAR

NEVİN BİLGİN 

Ege’nin bereketli köyleri ve kasabaları,  Anadolu’nun diğer yerleri gibi küresel politikalara kurban oldu.

Kasaba ve köylerde kalanlara yeterli desteğin sağlanmaması, belediyelerin, sağlık ocaklarının, okullarının, postanelerinin, yerel fabrika ve yerel üretimlerinin, ulaşım imkanlarının tek tek ellerinden alındığı insanlar, çareyi göçmekte buldu. Aş, iş, barınma, korunma, eğitim, sağlık, daha modern yaşam diyerek kentlere göçtü. Kent yaşamının içinde kaybolup kapitalizm döngüsüne katıldı. 

Göçle boşalan bu topraklar, sağlık ocağı, okul ve hastane gibi temel hizmetlerden yoksun bırakıldı. Haftada bir açılan PTT, iki bankamatik, iki market zinciri kaldı geriye. Ekmek fırınının ile kalmadığı yerlerde yaşlılar ve kalanlar ekmek bulmakta bile güçlük çekmeye başladı. 

Evlerinin altında sanayiye katkı sağlayan üretim yaptıkları atölyeler kapandı, imkansızlıklarla açılan fabrikalar kapandı. 

Dolmuş ve otobüsler de işlemez oldu, insanlar patpatlarla ulaşım sağlamaya çalışıyor. Terk edilen bağlar, tarlalar, sessiz kahvehaneler ve yıkılmış evler, kırsalın ruhunu kaybedişinin tanıkları. Göç sadece insanları değil, köylerin yaşamını, ruhunu da  aldı.