SALINMAK BİLE LÜKS BU DEVİRDE

"ROCK'N ROLL GİBİ Mİ HAYAT?"

NEVİN BİLGİN 

Sistemin çarklarına işçi yetiştiren, dünyayı işçilikle geçiren insanlar yığınıyız. Hayat, adeta bir üretim bandı gibi; sürekli bir hız, sürekli bir tüketim, sürekli bir haz arayışı. Ama bu haz, en ucuzu, en kolay erişileni olmalı. Derinlik istemez, duraksamak istemez. Çünkü durmak, düşünmek, hissetmek bu çağın en büyük günahı belki de.

Sistemin yöneticileri içinse başka bir dünya kuruludur. Onlar bu dünyada cenneti yaşar. Fazla didinmeden, fazla emek vermeden... Onlar için hayat, bir seyir terası gibidir. Manzaranın tadını çıkarırlar.

İşte böyle bir dünyada “çalışmak”, “başarmak”, “dürüstlük” ve “erdem” gibi kavramlar, tarihin tozlu raflarına kaldırılıyor. Antik Yunan'dan bir filozofun sözleri kadar uzak, bir tasavvuf ehillerinin nefs terbiyesi kadar ulaşılmaz oluyor.

Ve bazen...

Sadece bazen, nefes alıp vermeyi hatırlıyor muyuz?

Acelesi olmadan bir ağacın gölgesinde miskinlik yapmayı.

Hiçbir sorumluluk olmadan, sadece bir dostla, bir çay eşliğinde konuşmayı.

Bildirimler, dikkat dağıtıcı ekranlar olmadan, gerçekten dinlenmeyi ve anlaşılmayı...

Ama artık konuştuğun her cümle, başka yere çekiliyor.

Anlatamadıkça yalnızlaşıyor, yalnızlaştıkça daha çok susuyorsun.

Hayat, rock’n roll gibi — oradan oraya savuruyor insanı.

Bir türlü salınarak dolaşamadan geçiyor zaman.

Evde salınmak, sokakta salınmak, salınmak işte…

Bildiğin gibi.

Hissettiğin gibi.

Rüzgarla hafifçe savrulmak.

O da mı lüks artık?

Bu çağda, yavaşlamanın, hissederek yaşamanın, boş boş durmanın bile maliyeti var.

Ne dersiniz, birlikte biraz yavaşlayalım mı?