70 Bin Liralık Kulaklık, 20 Bin Liralık Gözlük, 500 Bin Liralık  Diş: 

Emeklinin Hayattan Payı

Eğer Emekli Milletvekili Değilse Nasıl Karşılayacak?

Bir emeklinin hayatı, fiyat etiketleriyle ölçülüyor.

Bir kulaklık en ucuz 70 bin lira, bir gözlük 20 bin, dişini yaptırmak 500 bin en ucuzundan.

 Ama o emeklinin maaşı, hâlâ geçim değil, yalnızca “yetinme” üzerine kurulu.

Yıllarca çalışmış, üretmiş, vergi vermiş insanlar şimdi en ucuz kahvenin, en ucuz ekmeğin peşinde. 

Belediye kafesini arar, sosyal tesisin kapısında yer arar. Çünkü dışarıda bir kahve artık 50 lira; onun için değil, zengin için pişiyor.

Hastane sıralarından kurtulamazlar, randevu sistemine yabancıdırlar. “e-Devlet’ten al” derler, oysa o “e” harfiyle başı hiç hoş olmamıştır. 

Bir torun, bir komşu, bir tanıdık bulursa yardım ister. Çünkü sistem insana değil, ekrana sesleniyor artık.

Çocuklar aramaz. Akrabalar sormaz.

Günleri, gündüz dizilerinin sesinde; akşamları, haberlerin karanlığında geçer.

Pencereden dışarı bakar, bir umutla… belki biri gelir diye. Gelmez.

Kimisi 65’inde hâlâ çalışır, “para lazım” der. Ama asıl gerekçesi, hayattan kopmamak. Çünkü işi de olmasa, sudan çıkmış balık gibi kalacaktır.

Ne hobisi vardır, ne tatili. Parası olsa bile dünyayı değil, fayansı, betonu görmüştür. “Yatırım” diye kandırılmıştır.