Günümüz İnsanı Hislerini Kaybetti mi?

Eskiden bir filmde ağlayan insanlar vardı.

Bir sahnede gözleri dolar, içleri sızlardı. 

Şimdi aynı sahnede biri ağlasa, yanındaki hemen telefonuna sarılıyor: Story atayım.

Artık hissetmek yerine gösteriyoruz.

Öfke, korku ve haz kaldı belki sadece.

Birine sinirlenmek kolay, bir şeyden korkmak da.

Ama bir çiçeğe bakıp sevinmek, bir şarkıyı dinleyip içtence duygulanmak, kalpten sevmek... bunlar sanki eskisi kadar güçlü değil.

Hızlı yaşıyoruz.

Her şey hemen olsun istiyoruz.

Yavaşlamaya, durup hissetmeye zaman yok.

Bir kahve içmek bile artık kahve molası paylaşımı.

Oysa eskiden bir kahve, iki kelime, bir bakış, bir sessizlikti.

Günümüz insanı hislerini kaybetmedi aslında.

Sadece hissetmeyi unuttu.

O duygular hâlâ bir yerlerde duruyor ama ekranların, bildirimlerin, koşuşturmaların altında kaldılar.

Belki de tek yapmamız gereken şey, biraz yavaşlamak.