TERK EDİLMİŞ TARİHİ TAŞLAR

UNUTULAN MİRAS DUVAR DİPLERİNDE

NEVİN BİLGİN 

Denizli’nin Acıpayam ilçesine bağlı Yeşilyuva mahallesinde geçmiş, artık ne bir kitapta ne de bir müzede yaşıyor. O, şimdi bir park duvarının kenarında, kaderine terk edilmiş taşlarda sürünüyor. Üzerlerinde haç işaretleri, Latince yazılar var. Kimisi bir mezar taşıydı belki, kimisi bir ibadethanenin duvar taşı. Ama bugün ne yazık ki bir çöp kutusunun yanında, bir bankın gölgesinde, çocukların üstüne bastığı bir “oyun eşyası”. 

Kimisi yeni evler yapılırken, temeller kazılırken gün yüzüne çıktılar. Ama onlara değer verilmedi. Ne ait oldukları dönem araştırıldı, ne kayıt altına alındılar. Kimi evlerin temeline gömüldü, kimi park köşelerine yığıldı. Arkeoloji değil, umursamazlık kazandı. 

Oysa bu taşlar sadece birer kaya parçası değil. Onlar, binlerce yıl öncesinden kalan izler. 

Taşların dili vardır ama biz susturduk o dili. Üzerinde yazı olan taşı çeviremiyoruz çünkü Latince bilmiyoruz, haç işareti olana bakıp sırtımızı dönüyoruz çünkü “bize ait değil” sanıyoruz. Oysa bu topraklarda her iz bize ait. Çünkü tarih ortak mirastır.

Parka giden biri ne yazık ki bu taşların yanından geçiyor ama ne olduklarını bilmiyor. Üzerlerinde açıklayıcı tek bir levha yok. Kültür Müdürlüğü de ilgilenmemiş. Bir zamanlar devletin temelini taşıyan taşlara kimi zaman kediler çıkıyor, kimi zaman çocuklar, kimi zaman birisine oturak oluyor. 

Tarih böyle mi korunur?

Sormak gerekiyor: Bu taşları kim gördü? Kim inceledi? Kim kayıt altına aldı?  Oysa bu taşlar bir araya getirilip sergilense, belki Yeşilyuva turistik bir değer kazanacak, belki bu taşların dili konuşacak, geçmiş bugüne ses verecek.