ERKEK DADILIĞI: 

MODERN KADININ YENİ MESLEĞİ

"Ufal da cebime gir"

Nevin BİLGİN

Günümüzde kadınlar "ben modern kadınım" kıvamında gezse de yeni bir görev de üstlenmiş durumdalar. Erkek dadılığı. Erkeğin öz bakımını bile kadınlar yapıyor artık ve adları da modern kadın. 

Kadınlar partnerlerine artık anne, terapist, rehabilitasyon uzmanı, yaşam koçu ve hatta duygusal çamaşır makinesi gibi davranmak zorunda kaldığı gözlemleniyor. Bu durumun temelinde toplumsal cinsiyet rollerinin yeniden üretilmesi, duygusal emeğin kadınlara yüklenmesi ve erkeklerin ilişkilerde çoğu zaman "yarım" bir birey olarak kabul edilmesi yatıyor.

Kadınlar Neden Dadılık Yapıyor

Sosyolog Arlie Hochschild’ın kavramsallaştırdığı “duygusal emek”, insanların iş ortamında ya da özel ilişkilerde başkalarının duygularını yönetmek ve düzene sokmak için gösterdiği çaba anlamına geliyor. 

Hochschild’e göre (1983), bu emek çoğunlukla kadınlar tarafından görünmez bir biçimde üstleniliyor. 

Erkek partnerin moralini yüksek tutmak, ona rehberlik etmek, duygusal krizlerini çözmek, hedeflerini yeniden belirlemek gibi görevler, kadınlar için adeta ikinci bir meslek.

Psikolog Dr. Alexandra Solomon bu durumu şöyle tanımlıyor:

“Kadınlar, ilişkilerde sürekli olarak partnerlerinin duygusal enkazını toparlamakla meşgul. Erkeklerle evlenmiyorlar, adeta birini yetiştirmek üzere hayatlarına alıyorlar.”

Kadınların Çırağı Erkekler

Kadınların çoğu zaman sevgililerini eğitmeye çalıştığı; empati kurmayı, öz farkındalık geliştirmeyi, özür dilemeyi öğretmeye çabaladığı görülüyor. 

Sosyolog Jessica Valenti’nin Sex Object adlı kitabında bu tür ilişkilerde kadınların “rehabilitasyon merkezi” gibi davrandığını vurguluyor:

“Erkeği daha iyi birine dönüştürmeye çalışmak, ilişki değil emek sömürüsüdür.”

Modern ilişkilerde kadınların, partnerlerinin yaşam planlarını yapılandırmaya çalışması, onların ailesiyle bağ kurmasından öz bakımına kadar pek çok konuda yönlendirme yapması, aslında kadının kendi yaşam enerjisinden sürekli ödün vermesi anlamına geliyor.

Kadınlar Neden Yapıyor?

Psikoterapist Esther Perel’e göre kadınların bu görevi üstlenmesinin arkasında hem tarihsel hem psikolojik nedenler yatıyor:

“Kadınlar, ilişkiyi ayakta tutmanın ve duygusal bağ kurmanın kendilerine düşen bir görev olduğuna inanarak büyüyorlar. Partnerlerinin eksik yanlarını onarmayı sevgi sanıyorlar.”

Tabii bu konuda çıkar ilişkileri de devreye giriyor çoğunlukla. 

Buna bir de toplumsal normlar ve medya temsilleri eklendiğinde, kadınlar kendilerini bir tür duygusal bakım işçisi gibi konumlandırıyor. Popüler kültür, kadının sabırlı, affedici, anlayışlı ve öğretici olması gerektiğini sürekli yeniden üretiyor.

Kadının Sessiz Yorgunluğu

Bu durum, birçok kadında tükenmişliğe ve hatta depresyona yol açabiliyor. Psikolog Dr. Jennifer L. Taitz, New York Times’ta yayınlanan yazısında şunları ifade ediyor:

“Kadınlar ilişkide yalnız kaldıkları hâlde ilişkiyi sürdürüyor. Partnerleriyle birlikteymiş gibi ama aslında partnerlerinin tüm duygusal yükünü tek başlarına taşıyorlar.”

"Kadınlar kendilerini "sevgili" olmaktan çok bir "koç", "öğretmen" ya da "annelik figürü" gibi hissediyor. Oysa ilişkilerde bireylerin kendi gelişim sorumluluklarını üstlenmesi gerekir. Aksi takdirde bir ilişki değil, bir “yetiştirme programı” yaşanır" görüşünü dile getiriyorlar. 

Kadınların erkek partnerlerini “insan etmeye” çalışması, hem kadının potansiyelini bastırıyor hem de ilişki dinamiklerini sağlıksız hâle getiriyor. Sevgi adı altında kadına yüklenen bu bakım emeği, aslında gizli bir kölelik biçimi. Modern kadın, özgürleştiğini sanırken duygusal sömürüye uğruyor. 

Kaynakça: 

https://www.washingtonpost.com/wellness/2024/03/27/emotional-labor-relationships

https://openjournals.maastrichtuniversity.nl/MJLA/article/view/600?utm_source

https://www.adelaidenow.com.au/lifestyle/what-is-mankeeping/news-story/654c3dbd572f998327b342e1b1c63671?utm_source

https://dergipark.org.tr/tr/pub/ktc/issue/84919/1402768

https://dergipark.org.tr/tr/pub/ktc/issue/84919/1402768

https://www.instagram.com/reel/DLXhapNv96F/